Betoging ‘Geen moskee!’

Islamisering van Antwerpen-noord

Binnenkort opent de nieuwe moskee Noor Ulharam van de Antwerp Islamic Association de deuren in de Van Kerckhovenstraat in de wijk Antwerpen-noord (postcode 2060). Het is officieel reeds de negende moskee in deze wijk. De meest nabije moskeeën bevinden zich op nauwelijks 250 meter (moskee Omar), 400 meter (moskee imam Buhari) en 450 meter (moskee Bosnia) afstand. Voor gans Antwerpen staat de teller op 36.

Andere reeds aanwezige moskeeën in Antwerpen-noord zijn de moskee Al-Imam (Lange Kievitstraat), de moskee Hizmet (Trapstraat), de moskee Khatm Al-nabia (Oranjestraat), de moskee El Muslimin (Jan Palfijnstraat), Moskeevereniging van de Roma Gemeenschap van Antwerpen (Tulpstraat). En dit zijn enkel nog maar de gekende moskeeën. Niemand weet hoeveel kleine , al dan niet extremistische moskeeën, zich bevinden achter de gevels van Antwerpen-noord.

Antwerpen-noord is samen met Oud-Borgerhout de Antwerpse wijk die het felst te lijden heeft onder de islamisering. Moslims trekken zich terug in deze wijken waar zij kunnen leven volgens hun regels zonder zich te hoeven aanpassen aan de Vlaamse meerderheidscultuur. Contacten met autochtonen worden in deze ‘getto’-wijken tot een minimum herleid. Meer nog, via de rond de moskeeën opgebouwde sociale netwerken en de bijhorende sociale controle, kan de islamgemeenschap de in deze wijken levende moslims gemakkelijk in het gelid houden.

Een megamoskee: een nieuwe stap in het islamiseringsproces

De Antwerp Islamic Association die de nieuwe moskee bouwt, is een initiatief van moslims uit India, Pakistan en Bangladesh. De in 1983 opgerichte vereniging startte in 1985 met de aankoop van een woonhuis in de Van Kerckhovenstraat 89, waar ze een moskee vestigden met plaats voor 150 gelovigen. De sterke uitbreiding van de allochtone gemeenschap in Antwerpen-noord zette hen echter aan tot de aankoop van een naburig pand en de bouw van een grote moskee. Volgens de Antwerp Islamic Association was de bouw van een grote moskee nodig omdat het aantal moskeegangers tussen 1983 en 2002 van 150 tot 1500 zou zijn toegenomen.

De bouw van de moskee Noor Ulharam luidt een nieuwe fase in met betrekking tot de islamisering van Antwerpen-noord. De moskee Noor Ulharam is geen eenvoudig woonhuis, geen zoveelste ‘garageboxmoskee’. De moskee Noor Ulharam is integendeel een opvallende verschijning in het straatbeeld. De moskee is vooreerst groot in oppervlakte: het totale terrein van de moskee bedraagt 655 m2 en bevat 258 m2 gebedsruimte. Het gebouw telt drie verdiepingen, twee minaretten die tot twee meter boven de dakrand uitsteken en een glazen gevel. De waarde van het gebouw wordt volgens de Antwerp Islamic Association geschat op 700.000 euro.

Het grote gebouw doet overigens niet enkel dienst als gebedsruimte. Er zullen ook Koranlessen worden gegeven voor kinderen en volwassenen en de moskee zal ook open staan voor allerlei religieuze activiteiten, die volgens de website van de AIA “strikt de leerstellingen van de heilige Koran en de profeet Mohammed zullen volgen”.

Een moskee, gefinancierd met verdacht geld

De Antwerp Islamic Association is geen onbesproken vereniging. De Pakistanen Pervaiz Akhtar, Javed Anwar Mughal en Zafar Ali Mughal, gewezen leden van de raad van bestuur van de Antwerp Islamic Association, kwamen in 1999 in opspraak nadat uit politieonderzoek bleek dat zij verdacht werden van het witwassen van aanzienlijke sommen crimineel geld (politiedocumenten zie bijlage).

Zij baatten een nachtwinkel uit en wisselden op amper 1 jaar tijd een bedrag van 180.198.706 Belgische frank om in andere valuta terwijl de eigenlijke omzet van de winkel amper 137.979 frank bedroeg. De federale politie oordeelde dan ook dat deze personen meer dan waarschijnlijk criminele gelden aan het witwassen waren. De nachtwinkel werd overigens reeds vanaf 1995 in de gaten gehouden door de politie.

Gewezen bestuurder Zafar Ali Mughal bracht eerder overigens reeds een week in de cel door voor andere criminele feiten. Een ander bestuurslid, Javed Anwar, kwam in aanraking met het gerecht in verband met onwettig verblijf en valsheid in geschrifte.

Op 17 februari 2002 werd het ontslag van de drie bovenvermelden uit de raad van bestuur van de vzw gepubliceerd in het Belgisch Staatsblad. De vraag dient op zijn minst gesteld in welke mate de Antwerp Islamic Association en de bouw van de Noor Ulharam moskee werd gefinancierd met crimineel geld.

Om de nieuwe supermoskee te bouwen, doet de Antwerp Islamic Association een beroep op giften. Deze giften worden niet alleen in het binnenland geronseld. Een document uit het erkenningsdossier meldt dat “om het Nur-UL-haram-initiatief toe te lichten en de banden tussen onze mensen aan te halen enkele afgevaardigden van de “Antwerp islamic Association” de wereld afreizen”. Over welke organisaties of regeringen daadwerkelijk financiële steun gaven, houdt de vereniging echter stijf de lippen op elkaar.

Het verslag van het arrondissementeel ’recherche-overleg’ van 5 juli 2002 tussen parket en politie vermeldt het volgende: “Uit informatie van de Staatsveiligheid en de CID blijkt dat zich in het Antwerpse Pakistaanse netwerken hebben gevestigd die mogelijk gelinkt kunnen worden aan het internationaal terrorisme.”.

Stadsbestuur steekt kop in het zand

Van overheidswege stelt men dat de Antwerp Islamic Association goed meewerkt aan het integratiebeleid van de stad Antwerpen en dat de moskee (dus) een democratische en gematigde moskee is. Noor Ulharam is zelfs één van de eerste acht moskeeën waarvoor bij het Agentschap voor Binnenlands Bestuur van minister Keulen een procedure tot erkenning loopt en één van de drie te erkennen Antwerpse moskeeën. Deze erkenning zou uiteindelijk moeten leiden tot subsidiëring van de moskee.

In het kader van deze erkenningsprocedure diende ook de stad Antwerpen een advies af te leveren aan de Vlaamse overheid. De stad Antwerpen adviseerde positief voor Noor Ulharam met als argumenten dat de moskee een deelnemende partner was bij een ‘offerfeest’-buurtfeest op het Stuivenbergplein in samenwerking met samenlevingsopbouw Riso en dat ze een inzamelingsactie hadden gehouden voor slachtoffers van een aardbeving in Pakistan. Het dossier van het stadsbestuur maakte ook melding van het feit dat de voorzitter Nederlandstalig is. De nota vermeldde: “Van de andere leden geen informatie”.

De nota, op basis waarvan de gemeenteraad diende te beslissen over het advies aan de Vlaamse regering, was welgeteld één pagina lang (zie bijlage). Op vragen van gemeenteraadsleden – o.m. of de predikende imams importimams waren of hier reeds verblijvende – kon niet worden geantwoord door de bevoegde schepen De Coninck. Ook verschillende gemeenteraadsleden van VLD en CD&V meenden dat ze te weinig informatie kregen over de drie Antwerpse moskeeën die voor erkenning werden voorgedragen. VLD-gemeenteraadslid Marinower sprak van een “schamel en mager dossier, de stad Antwerpen onwaardig”. Enkele VLD’ers en CDé&V’ers onthielden zich dan ook bij de stemming over het advies.

Blijkbaar verhindert het politiekcorrecte denken in de stad Antwerpen een ernstig onderzoek naar het democratische karakter van moskeeën.

Inmiddels is het Vlaams Belang erin geslaagd een kopij te verkrijgen van de erkenningsdossiers van Noor Ulharam en de andere moskeeën waarvoor de erkenningsprocedure loopt. Het Vlaams Belang vroeg kopij van de dossiers op bij het Agentschap Binnenlandse Aangelegenheden van Vlaams minister Keulen. In eerste instantie werd dit geweigerd. Na klacht te hebben ingediend bij de Beroepsinstantie voor openbaarheid van bestuur en gelijk te hebben gekregen, werden de dossiers alsnog vrijgegeven aan het Vlaams Belang.

Fundamentalistische moskee

De lijst van extremistische en terroristische verenigingen van de federale politie vermeldde in 2005 de Noor Ulharam moskee en de Antwerp Islamic Association als trefplaatsen van moslimfundamentalisten (zie bijlage). Zoals eerder gezegd, weerhield dit minister voor Binnenlands Bestuur Keulen er niet van de moskee voor te dragen voor erkenning.

De voorzitter van de Antwerp Islamic Association, Iqbal Ahmed Qureshi, houdt er overigens vreemde ideeën over democratie op na. Binnen de Moslimexecutieve, het vertegenwoordigende orgaan van de moslims in België, is hij verantwoordelijk verantwoordelijk voor het ’departement moskeeën’. Op de website van de Executieve kon men tot voor enige tijd volgende tekst lezen:

“Verre van een formalistische speech of preek, of een ritueel praatje, beoogt de Gutbah (deel van het Vrijdaggebed, noot) de toehoorders ( …) door weloverwogen onderwerpkeuze – vaak over actuele thema’s – in vervoering te brengen. (…) Soms is het een opgave, maar één die moslims zich graag getroosten, om de door hun opgezette structuren zuiver te houden van invloeden die vreemd zijn aan de islam. Waar in de harten de liefde voor Allah overheerst zal de moskee steeds het centrum zijn dat het altijd geweest is: een lichtpunt van onderlinge solidariteit, onderwijs, overleg, actie en gebed. (…) Dergelijke complexen, waarvan vaak een kleine groep gelovigen aan de basis ligt die ooit met een bescheiden moskee begonnen, zijn bruggenhoofden voor verdere sociale actie over de generaties heen. Inshallah. Alle middelen die kunnen bijdragen tot de verdere uitbouw van deze infrastructuur dienen zonder compromissen te sluiten aangewend te worden.”

Een “bruggenhoofd” is volgens het woordenboek een vooruitgeschoven stelling ter verovering van vijandelijk gebied…

Op dezelfde website kon men toen ook volgend citaat uit de Koran lezen: “Voorzeker, de ongelovigen besteden hun rijkdommen om anderen van de weg van Allah af te leiden. Zij zullen doorgaan ze te verspillen maar daarna zullen zij spijt hebben en worden overwonnen. En zij die verwerpen zullen in de hel worden verzameld”. (Koran: 8,26)

Nieuwe extreme Pakistaanse importimam

Uit het erkenningsdossier van Noor Ulharam blijkt dat de Antwerp Islamic Association de Pakistaan Muhammed Ramzan Zia Sialvi heeft aangeworven als imam. Kopij van de arbeidsovereenkomst is overigens bijgevoegd in het dossier. Uit het dossier blijkt dat Ramzan Zia Sialvi ten tijde van de indiening van het dossier nog in Pakistan (Lahore) woonde. De aanstelling van een nederlandsonkundige Pakistaan wijst allerminst op veel integratiebereidheid. Bovendien moet men zich vragen stellen bij het democratische karakter van dhr Zia Sialvi.

Uit de documenten van het erkenningsdossier blijkt dat dhr Zia Sialvi zijn ‘mondiale attest in de Arabische en islamitische Wetenschappen’ behaalde na het meemaken van het examen georganiseerd onder toezicht van de Organisatie van Scholen ‘Mensen van de Soenna’ in Pakistan. De ‘Mensen van de Soenna’ (in het Arabisch: Ahl-as Sunnah wal Djama’ah) is de benaming die de aanhangers van het Salafisme, een radicale en ultraothodoxe stroming binnen de islam (zie ondermeer op http://nl.wikipedia.org/wiki/Salafisme ), zichzelf geven. Het salafisme is qua opvattingen vergelijkbaar met het saoudische wahhabisme Volgens het Vast comité van toezicht op de inlichtingendiensten verkondigen de salafisten een “harde en anti-westerse islam en een puriteinse en conservatieve leer die aansluit op de doctrine van de moslimbroeders” (Activiteitenverslag 2001).
Een ander document uit het erkenningsdossier is een attest afkomstig van de “Groep van Sjeik Ahmed Kaftarou” uit Syrië. In het attest wordt bevestigd dat Muhammed Ramzan Zia Sialvi “een van de deelnemers was van de tiende opleidingszit mondiale van de Imams, predikers, religieuze leraren en boodschappers” van deze groep. Enig onderzoek op internet leert dat de Syrische moefti sjeik Ahmad Kaftarou (1915-2004) een van de hoogste religieuze moslimambtsdragers van Syrië was. In 2003 riep sjeik Kaftarou in een communiqué alle moslims op zelfmoordaanslagen te plegen tegen de Amerikaanse en Britse “indringers” in Irak. Letterlijk zei hij: “Ik roep alle moslims op alle mogelijke middelen te gebruiken om de agressie te bestrijden. Daarbij horen martelaarsoperaties tegen de oorlogszuchtige Amerikaanse, Britse en Zionistische indringers. Het verzet tegen de oorlogszuchtige indringers is een verplichting voor alle moslims, in eerste instantie (voor de moslims) in Irak”. Ook zijn zoon en opvolger in de stichting deed soortgelijke uitspraken.

Conclusie

Men wil de bevolking doen geloven dat de Antwerp Islamic Association en de Noor Ulharam-moskee van Antwerpen-noord verdraagzame instellingen zijn die zich loyaal inschakelen in het integratiebeleid. In werkelijkheid is dit stadhuispropaganda. Het stadsbestuur weer niet welk vlees het in de kuip heeft en wíl het politiekcorrect ook niet weten. De (slechts beperkte) informatie waarover het Vlaams Belang beschikt toont aan dat er heel wat redenen zijn om te twijfelen aan de goede bedoelingen van de verantwoordelijken van de moskee. De informatie wijst erop dat bepaalde mensen binnen de Noor Ulharam-moskee er op zijn minst dubieuze, extreme opvattingen, op na houden. Het leidt geen twijfel dat de bouw van deze moskee kadert in een strategie voor de verdere verovering van Antwerpen in het algemeen, en Antwerpen-noord in het bijzonder, door de islam.